اثربخشی آموزش تاب‌آوری گروهی بر مؤلّفه‌های سلامت عمومی دانش‌آموزان دختر دبیرستانی

پژوهش حاضر به منظور اثربخشی آموزش تاب‌آوری گروهی بر سلامت عمومی دانش‌آموزان دختر دبیرستانی انجام شد. پس از اجرای پرسشنامه‌های تاب‌آوری کانر و دیویدسون (2003) و سلامت عمومی گلدبرگ (1972)، تعداد 30 دانش آموز دختر سال اول دبیرستانی با میانگین سنی 15 سال و 2 ماه (دامنه سنی17-15) انتخاب شدند که نمرات تاب‌آوری و سلامت عمومی پایین را در پرسشنامه‌های مذکور کسب کرده بودند و به‌طور تصادفی در دو گروه 15 نفره جایگزین شدند. آزمودنی‌های هر گروه به کلیه گویه‌های پرسشنامه‌های تاب‌آوری و سلامت عمومی در دو وهله قبل از مداخله و پس از مداخله پاسخ دادند. روش این پژوهش آزمایشی و طرح این پژوهش دو گروهی، پیش‌آزمون پس‌آزمون با گروه کنترل بود. پس از اجرای 10 جلسه آموزش تاب‌آوری گروهی کراگر(2006)، تحلیل یافته‌ها با استفاده از آزمون t حاکی از افزایش معنادار تاب‌آوری و سلامت عمومی آزمودنی‌ها بود. با توجه به یافته‌های فوق می‌توان گفت آموزش تاب‌آوری گروهی به واسطه تغییر سازه‌های روان‌شناختی به افزایش سلامت عمومی منجر می‌شود. بنابراین، به نظر می‌رسد آموزش تاب‌آوری برای مدیریت مؤلّفه‌های سلامت عمومی اثربخش است.